Bertugas bagi pasukan Operasi Bersekutu, B-52H Stratofortresses berlepas daripada RAF Fairford, United Kingdom, untuk menyerang sasaran dalam Persekutuan Republik Yugoslavia. Perang Yom Kippur pada Oktober 1973 melihat Kesatuan Soviet mengancam untuk menceroboh Israel sebagai sokongan kepada serangan oleh Mesir dan Syria. Bagi menghentikan Soviet, Presiden Richard M Nixon mengancam peperangan nuklear. Setiausaha Pertahanan Melvin Laird mengarahkan B-52 pada kedudukan perang segera. Dilengkapi senjata dan di isi minyak, B-52s menunggu untuk isyarat "pergi", duduk di garis persediaan landasan mereka. Kesatuan Soviet mengalah dan tidak terbabit secara lansung dalam perperangan itu.

Pada lewat 1970-an, B 52D telah dibersarakan. Baki model G dan H telah digunakan sebagai pengganti tugas ("waspada") nuklear (lihat di atas) sebagai sebahagian daripada pencegahan nuklear Amerika Syarikat "bertiga." Bertiga ini adalah gabungan peluru berpandu senjata nuklear berpengkalan di darat, peluru berpandu senjata nuklear berpengkalan di kapal selam, dan kapal terbang pengebom "waspada".

Selepas kejatuhan Kesatuan Soviet, B-52G telah dimusnahkan sebagai mengikut syarat-syarat Perjanjian Penurunan Senjata Strategik (START). Hari ini, hanya model H kekal dalam perkhidmatan.

B-52 menyumbang kepada kejayaan US dalam Operasi Kebebasan Lama Bertahan (Operation Enduring Freedom ) di Afghanistan, menyediakan keupayaan untuk berlegar tinggi di ruang udara medan perang dan menyediakan Bantuan Udara Dekat Close Air Support - (CAS) melalui penggunaan pelury berpandu tepat. Jarak jauh dan ketahanan B-52 memberikan Amerika Syarikat kehadiran yang tidak dapat ditandingi oleh mana-mana pesawat tempur lain. B 52 turut memainkan satu peranan utama dalam Perang Teluk kedua pada 2002-2003 (Operasi Pembebasan Iraq- (Operation Iraqi Freedom)), di mana mereka membekalkan pengeboman dan sokongan udara rapat.

Tentera Udara bercadang bagi mengekalkan pesawat B-52 dalam perkhidmatan sehingga sekitar 2050, satu tempoh perkhidmatan untuk satu model pesawat pertempuran yang belum pernah berlaku (DC-3 yang dihormati, sekarang 70 tahun tua, masih dalam perkhidmatan tetapi dalam tangan penerbangan orang awam). Ini amatlah mengagumkan jika dipertimbangkan bahawa pesawat terakhir telah dibina pada tahun 1962; Tentera Udara menjangka dapat mengekalkan pesawat yang telahpun berusia 90 tahun. Secara berkala, B-52 dibaikpulih semula di gudang penyenggaraan USAF seperti Pangkalan tentera Udara Tinker, Oklahoma. Oleh itu, walaupun umur kronologi mereka, umur perkhidmatan sebenar mereka adalah agak pendek.

Boeing telah menyarankan bahawa armada B-52H ditukar enjin dengan Rolls-Royce RB211 534E-4. Ini akan melibatkan penggantian lapan enjin Pratt & Whitney TF33 (jumlah tujahan 8 x 17,000 paun atau 30.574 kN) dengan empat RB211 (jumlah tujahan 4 x 37,400 paun atau 33.191 kN). Enjin RR akan meningkat julat/muatan armada dan mengurangkan penggunaan minyak. Bagaimanapun kos projek agak tinggi. Pemerolehan akan membabitkan kira-kira $2.56 bilion ($36 juta pesawat × 71). Kajian cadangan oleh sebuah Pejabat Perakaunan Am merumuskan bahawa anggaran penjimatan Boeing sebanyak $4.7 bilion tidak akan tercapai. Mereka mendapati bahawa ia boleh mengakibatkan Tentera Udara pembabitkan kos sebanyak $1.3 bilion bagi mengekalkan enjin sekarang.

Satu lagi penaik taraf bagi B-52 adalah program B-52 SOJ (Stand Off Jammer - Penganggu Jauh) yang akan membolehkannya untuk memainkan peranan peranan komunikasi/Pengganggu bawaan udara. Kira-kira seperempat daripada keseluruhan armada akan ditukarkan kepada misi ini, dengan Tentera Udara mencari pembiayaan untuk menukar seluruh armada. B-52 SOJ akan mengekalkan kesemua fungsi-fungsi dan keupayaan-keupayaan pengebomnya, bagaimanapun sekarang selepas meningkatkan muatan senjatanya, ia akan terus berlegar disekitar kawasan pertempuran menyediakan peperangan elektronik bagi melindungi serengan seterusnya. Peralatan tambahan akan dibawa dalam lenggai 30 kaki di bawah sayap luarnya.

USAF terus untuk menggunakan B-52 kerana ia kekal sebagai pengebom berat yang paling ekonomi dan berkesan dalam perkhidmatan tentera udara Amerika Syarikat, terutamanya bagi jenis konflik yang dijalankan selepas tamatnya Perang Dingin menentang negara/negeri yang mempunyai keupayaan anti udara terhad. Ciri senyap dan kepantasan B-1 Lancer dan B-2 Spirit hanya berguna apabila pertahanan udara musuh telah dimusnahkan, satu tugas yang dicapai dengan cepat dalam konflik akhir-akhir ini. B-52 mencapai kadar keupayaan misi tertinggi di antara tiga jenis pengebom berat yang dikendalikan oleh USAF. Manakala B-1 biasa satu 57% kadar bersedia dan B-2 mencapai 26% pada tahun 1997, purata B-52 adalah kadar 80% sedia tempur.

USAF terus untuk menggunakan B-52 kerana ia kekal sebagai pengebom berat yang paling ekonomi dan berkesan dalam perkhidmatan tentera udara Amerika Syarikat, terutamanya bagi jenis konflik yang dijalankan selepas tamatnya Perang Dingin menentang negara/negeri yang mempunyai keupayaan anti udara terhad. Ciri senyap dan kepantasan B-1 Lancer dan B-2 Spirit hanya berguna apabila pertahanan udara musuh telah dimusnahkan, satu tugas yang dicapai dengan cepat dalam konflik akhir-akhir ini. B-52 mencapai kadar keupayaan misi tertinggi di antara tiga jenis pengebom berat yang dikendalikan oleh USAF. Manakala B-1 biasa satu 57% kadar bersedia dan B-2 mencapai 26% pada tahun 1997, purata B-52 adalah kadar 80% sedia tempur.